“Eminim, yaşayan bütün canlıların, radyoaktif bir ateş topunun içinde nasıl cızırdayıp patladığını duymaktan bıkıp usandınız. Bunu, bu yüzyılın üç çeyreğinden fazla bir süredir –Hiroşima’daki sarı insanların üzerine atom bombası attığımızdan bu yana, biliyoruz. Onlar kesinlikle cızırdayıp patladılar.

“Her şey olup bittikten sonra bu cızırdayıp patlamalar, nedeni bizim parlak teknolojimiz de olsa eski dostumuz ‘ölüm’den başka nedir ki? Unutmayalım ki Joanne d’Arc da odun ateşinde cızırdayıp patladı. Sonunda öldü. Hiroşima’dakiler de öldüler. Ölüm ölümdür.

“Bilim adamları bütün yaratıcılıklarına rağmen insanları ölüden daha ölü yapacak bir yol bulamazlar. Bu yüzden eğer aranızda hidrojen bombasıyla bombalanmaktan korkanlar varsa ölümden korkuyor demektir. Bunda yeni bir şey yok. Hidrojen bombası olmasaydı da ölüm peşinizde olacaktı. O zaman bu telaş niye?

“Kumarbazların dediği gibi hadi eli yükseltelim. “Ölümden beter yazgılar” hakkında konuşalım…

(Kurt Vonnegut – Ölümden Beter Yazgılar)