Okyanusun içindeki bir damlayız hepimiz. Ama bu neyi değiştiriyor ki. Su damlasının içinde de bir okyanus var aynı çalkantılar içinde. Yine girdaplar çekiyor kendine.

Şimdi bir kızgınlığı buraya yazsam neyi değişecek dünyanın, halbuki mevzu damlanın içindeki gel-git lerden ibaret. Belki bir uykuluk ömrü var ama koyverip gitmeden dökmeye çabalıyoruz ki boşalsın.

Herşeyi boşverdim de silmek bile acı veriyor adama. Bir değil ki geçeyim üstünden her defasında aynı bitkinlik. Tüm enerjimi alıp çekiyor içine bu ruh hali. İnsanların bu kadar seviyesizleşmesine içerliyorum, çöküyorum. Ben yapmışçasına yapışıyorum yerin diplerine. Bir yandan en galiz küfürlerle selamlıyorum geçit törenini. Sonra karşısına geçer gibi yiyorum içten içe.

Nedir bunun adı bilemedim. Ahlakları alıp götüren bu zamkın içine düşmek istemiyorum. Beni de alır mı içine düşünmek bile istemiyorum.

İnanki beş para etmez ciğeri ama yanıyorum sanki benim ciğerim. Nedir usta bunun adı? Sönüp gitmek istiyorum…